Το "αντιτρομοκρατικό" νομοσχέδιο και η φύση του πολιτικού αγώνα

 

Ένα από τα πολλά θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας που, παρά την υψηλή σημαντικότητά του, πέρασε ως είθισται στα "ψιλά γράμματα" της ειδησεογραφίας, είναι το νομοσχέδιο για την άμεση κατάργηση "τρομοκρατικού περιεχομένου" στον ελλαδικό ιστοχώρο. Ένα νομοσχέδιο με λογικοφανή τίτλο και διατύπωση, βάσει του οποίου προβλέπεται η απευθείας, εκ των αστυνομικών αρχών, κατάργηση των λογαριασμών που θα κρίνεται ότι προάγουν την τρομοκρατία, κατόπιν συγκρότησης σχετικής εκτελεστικής επιτροπής, παρακάμπτοντας επί της ουσίας την εποπτεία των πλατφορμών που θέτουν τους γνωστούς "κανόνες λειτουργίας" (βάζουμε την ορολογία εντός εισαγωγικών γιατί όταν οι κανόνες εφαρμόζονται επιλεκτικά εναντίον μας, δε συνιστούν κανόνες αλλά ευτελή προσχήματα..).

Η νομική παραδοξότητα του εν λόγω νομοσχεδίου, που ενέχει πρόδηλες πολιτικές σκοπιμότητες, έγκειται στο ασαφές και ακαθόριστο περιεχόμενό του, καθώς σε κανένα σημείο του δεν προσδιορίζονται συγκεκριμένα ποια χαρακτηριστικά μιας ανάρτησης ή κάποιου λογαριασμού τα καθιστούν "τρομοκρατικά". Το νομικό πλαίσιο, άλλωστε, για τη διάπραξη ή προτροπή τρομοκρατίας υφίσταται ήδη. Μια παραδοξότητα που έγινε αντιληπτή ακόμα κι από τα συστημικά κόμματα της, κατ' όνομα, αντιπολίτευσης που εξέφρασαν τις σχετικές τους ενστάσεις - απορίες, οι οποίες έπεσαν, ως ανεμένετο, στο κενό. Προφανώς φοβούμενα ότι, εν καιρώ, αφού "σβήσει" η φωνή του δικού μας πολιτικού χώρου, δεν αποκλείεται να ακολουθήσει και ο δικός τους εξοστρακισμός.

Κατόπιν αυτών, μπορεί να γίνει αντιληπτό και στον πλέον αιθεροβάμονα ότι το αποκούμπι πολιτικής παρηγοριάς που καλούμε "ελεύθερο διαδίκτυο" θα αποτελεί σύντομα παρελθούσα κατάσταση. Η νεοσύστατη αυτή επιτροπή ελέγχου θα μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή, να κρίνει κατά το δοκούν ποιες φωνές θα πρέπει να απολαμβάνουν παρουσίας στο διαδίκτυο και ποιες να στερούνται έκφρασης. 

Τα δε αποτελέσματα αυτού του καινοφανούς νομικού εφευρήματος υπήρξαν κάτι παραπάνω από άμεσα, καθώς ουκ ολίγοι λογαριασμοί που εξέφεραν εθνοεπαναστατικό λόγο στις γνωστές πλατφόρμες "χαιρέτησαν". Ένας εξ' αυτών ήταν και ο δικός μας. Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που συμβαίνει ούτε για εμάς ούτε για άλλους χρήστες. Το χρονικό σημείο (λίγες μέρες μετά την ψήφιση) και ο τρόπος (δίχως καμία πρότερη "μεμπτή" ανάρτηση ή κάποια προειδοποίηση που συνήθως αποστέλλεται) που συνέβη όμως, προκαλούν, αν μη τι άλλο, αναπόφευκτους συνειρμούς. Ίσως πρόκειται και για σύμπτωση..

Όσο πεσσιμιστική στάση κι αν εκφράζουν δικαιολογημένα κάποιοι εθνοσύντροφοι, μια τέτοια εξέλιξη δεν πρέπει να σημάνει την εξασθένηση της πολιτικής μας δράσης, αλλά το εφαλτήριο της εντονότερης άσκησής της. Όσους λογαριασμούς και να μας ρίξουν, συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Το διαδίκτυο εξάλλου για εμάς είναι ένα χρήσιμο επικοινωνιακό εργαλείο και όχι αυτοσκοπός, όπως για ορισμένους θρασύδειλους χομπίστες που αντλούν πλασματική υπόσταση μέσα από τον ψηφιακό κόσμο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Αιτιοκρατικά, εξάλλου, σε κάθε αρνητική τροπή των πραγμάτων πάντα εγκρύπτονται και θετικά στοιχεία. Ίσως η επικείμενη οργουελιανη φίμωση να επιστρέψει τον πολιτικό μας χώρο (όχι αυτόν που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι ως "ευρύτερα εθνικιστικό") στην κατά πολύ υγιέστερη, προ διαδικτύου, φάση του. Στα αγνότερα ιδεαλιστικά χρόνια, όταν οι ζυμώσεις επισυνέβαιναν είτε στους δρόμους είτε σε πολιτικά γραφεία, είτε σε βιβλιοπωλεία είτε σε κάποιο ιδεοταυτοτικό στέκι, κι όχι πίσω απο μια απρόσωπη οθόνη. Όταν ο αγώνας είχε ουσιαστική υπόσταση.