Η εθνική κοινότητα και τα παράσιτα του καπιταλισμού

Στα παρακάτω αποσπάσματα που παραθέτουμε από την ομιλία του Χίτλερ προς τους εργαζόμενους του τομέα εξοπλισμών τον Δεκέμβριο του 1940, ο Καγκελάριος του Τρίτου Ράιχ προσδιορίζει την έννοια της εθνικής λαϊκής κοινότητας υπό το ιδεολογικό πρίσμα του εθνικοσοσιαλισμού, πρεσβεύοντας τη ριζική αναγκαιότητα της ταξικής συμφιλίωσης. Ταυτόχρονα, αποδομεί την παρασιτική λειτουργία του διεθνούς καπιταλισμού και την ψευδαίσθηση ελευθερίας που παρέχει στους λαούς για να τους έχει αλυσοδεμένους στα συμφέροντά του. Τη μετάφραση επιμελήθηκε ο σύντροφος Photius G. Για να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία ή και να βρείτε περισσότερα κείμενα, επισκεφτείτε το κανάλι του στην πλατφόρμα archive.org πατώντας εδώ.

«Βρισκόμαστε στη μέση μιας σύγκρουσης στην οποία διακυβεύεται κάτι περισσότερο από τη νίκη της μιας ή της άλλης χώρας. Είναι πραγματικά μια μάχη μεταξύ δύο κόσμων. Θα προσπαθήσω να σας δώσω πολύ συνοπτικά, όσο το επιτρέπει ο χρόνος, μια εικόνα για τους βαθύτερους λόγους αυτής της σύγκρουσης.

Σ’ αυτό θα ήθελα να επιστήσω τον κύκλο της προσοχής μόνο στη Δυτική Ευρώπη. Οι λαοί για τους οποίους πρόκειται εδώ κυρίως είναι: Γερμανοί 85 εκατομμύρια, Άγγλοι 46 εκατομμύρια, Ιταλοί 45 εκατομμύρια και Γάλλοι περίπου 37 εκατομμύρια. Αυτά είναι κατ’ ουσία τα κράτη, τα οποία βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους.

Αν κάνω τώρα κάνω μια σύγκριση μεταξύ των συνθηκών διαβίωσης αυτών των λαών, γίνονται προφανή τα ακόλουθα γεγονότα: 46 εκατομμύρια Άγγλοι κατέχουν και κυβερνούν ένα συνολικό σύμπλεγμα περίπου 40 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων αυτού του κόσμου. 37 εκατομμύρια Γάλλοι κατέχουν και κυβερνούν ένα σύμπλεγμα περίπου 10 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. 45 εκατομμύρια Ιταλοί κατέχουν, λαμβάνοντας υπόψη μόνο εκείνα τα εδάφη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με οποιονδήποτε τρόπο, μια έκταση μόλις και μετά βίας 1/2 εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων. 85 εκατομμύρια Γερμανοί έχουν ως χώρο διαβίωσής τους μόλις 600.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αυτά μόνο μέσω της παρέμβασής μας. Αυτό σημαίνει, ότι 85 εκατομμύρια Γερμανοί έχουν 600.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στη διάθεσή τους, με τα οποία πρέπει να διαμορφώσουν τη ζωή τους και 46 εκατομμύρια Άγγλοι 40 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο στολισμός με χρυσές μπάλες ως ερμηνεία μέσα από ένα κείμενο της "Ahnenerbe" στο τεύχος Δεκεμβρίου 1939 του Γερμανικού περιοδικού των SS, "FM ZEITSCHRIFT"

 

Εισαγωγή: Jannis Raftison

Μέσα στα Γερμανικά παραμύθια και τους μύθους υπάρχει πάντα ο τολμηρός πρίγκιπας που πολεμά ατρόμητος κάθε απειλή, ο φτωχός νέος που ακολουθεί ένα εσωτερικό κάλεσμα και μέσα από δοκιμασίες και κινδύνους γίνεται Βασιλιάς σε ένα χρυσό Βουνό, ο ήρωας που επιλέχθηκε να πάει μέσα από κινδύνους να βρει το νερό της αθανασίας, ή να πάει να βρει το άλσος, όπου ένας κόκορας στέκεται ως φύλακας στην κορυφή του δέντρου με τα χρυσά μήλα. Τα μήλα της ζωής που όποιος φάει απο αυτά αποκτά την αιώνια ζωή. Αλλά αποκτά και κάτι περισσότερο απο αυτό. Aποκτά τη γνώση για την ουσία και το νόημα της ζωής, αυτό που και μόνο του προσφέρει την αθανασία. Μύθοι και παραμύθια που έγιναν παράδοση στους Γερμανικούς λαούς. Έτσι κάθε εποχή που ήλιος φτάνει στην κορυφή του, το χειμερινό ηλιοστάσιο, στήνεται το δέντρο με τα χρυσά στολίδια και τις μπάλες ως χρυσά μήλα. Τα χρυσά αυτά μήλα αποτελούν τους καρπούς του κάθε ήρωα ανθρώπου που προήλθαν μέσα από τους κόπους, τους αγώνες και τους κινδύνους του καθενός ολόκληρο τον χρόνο και πλέον μπορεί να τους απολαύσει.

Όλα αυτά όμως, όπως μας πληροφορεί το κείμενο της "Ahnenerbe", δεν είναι παρά ο μύθος του Άριου Έλληνα ήρωα, Ηρακλή, και των μήλων των Εσπερίδων. Η εικόνα του ιερού δέντρου με τους χρυσούς καρπούς που εξαπλώθηκε σε όλους τους Ινδοευρωπαϊκούς λαούς και επέζησε μέσα στους μύθους, στα παραμύθια και στις παραδόσεις των Γερμανικών λαών.

 

Μετάφραση: Φ.Γ.

Γερμανική κληρονομιά στη γνώση της γερμανικής φύσης

Τα χρυσά μήλα

 

Στον παραμυθένιο κόσμο μας υπάρχει πάντα εκ νέου η βαθιά γνώση του τι έγραψε ο λαός μας για τον εαυτό του, πώς ερμήνευσε τη ζωή του και το νόημά της. Ακούμε για το τολμηρό βασιλόπουλο, που δεν φοβάται τίποτα, για τον φτωχό παλικάρι, που κουβαλάει το μεγάλο κάλεσμα μέσα του, να γίνει ο βασιλιάς του χρυσού βουνού, για τον παροπλισμένο στρατιώτη που κάνει συμφωνία με τον θάνατο και τον διάβολο για να παραμείνει και με τους δυό στην κορυφή σαν νικητής, γιατί προχωράει με τόλμη και άφοβα. Είναι πάντα ο εκλεκτός ήρωας, που μέσα από τις κακουχίες και τον κίνδυνο διεισδύει εκεί που κυλάει το νερό της ζωής, που δίνει αθανασία, και όπου βρίσκεται το δάσος, στη μέση του οποίου φυτρώνει το δέντρο με τα χρυσά μήλα - τα μήλα της ζωής, από τα οποία εάν φας σημαίνει αιώνια ζωή.

Herbert von Karajan, ο Έλληνας μαέστρος του Τρίτου Ράιχ

 

Γράφει η Μαριλένα Μ.

Ως γνωστόν, οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην προσπάθειά τους να σπιλώσουν τη μοναδική μορφή αντίστασης που υπήρξε ενάντια στα σχέδιά τους, επιχειρούν μεθοδευμένα να ταυτίσουν το ιδεώδες του εθνικοσοσιαλισμού αλλά και τους εκφραστές του ως κάτι αρρωστημένο και αποκρουστικό που πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο. Σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν μέσα από τον συνεχή βομβαρδισμό διαστρέβλωσης των γεγονότων που αποτελεί εγγυημένη τακτική για τη χειραγώγηση των μαζών.

Μέσα σε αυτή την επιχείρηση στιγματισμού ωστόσο, προκύπτει ένα άβολο αλλά διασκεδαστικό για εμάς πρόβλημα που καλούνται να διαχειριστούν επικοινωνιακά. Το πρόβλημα αυτό σχετίζεται με κάποιους ανθρώπους που, ενώ κατά γενική ομολογία υπήρξαν τα κορυφαία και επιδραστικότερα πρόσωπα του περασμένου αιώνα ως προς τα αντικείμενα που καταπιάστηκαν, τυχαίνει να έχουν ένα ενοχλητικό «κουσούρι»: υπήρξαν εγγεγραμμένα μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος που συμμετείχαν ενεργά στις δραστηριότητές του. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις τέτοιων προσώπων που έφεραν σε δύσκολη θέση τον μεταπολεμικό κόσμο αποτελούν ο φιλόσοφος Martin Heidegger και ο μουσικοσυνθέτης Herbert Ritter von Karajan. Και επειδή είναι πρακτικά δύσκολο να τους «εξαφανίσουν» μαζί με το έργο που παρήγαγαν, κρίθηκε προτιμότερο να τους παρουσιάσουν ως αφελείς και παραπλανημένους, ασκώντας πιέσεις για δηλώσεις μετανοίας είτε στους ίδιους είτε στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλες περιπτώσεις το κατάφεραν, σε άλλες όχι.

"The Great Replacement". Το μανιφέστο του Brenton Tarrant στα ελληνικά

Ο Brenton Tarrant έγινε γνωστός διεθνώς ύστερα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποίησε στα ισλαμικά τεμένη του Κράιστσερτς στη Νέα Ζηλανδία. Στον απόηχο της σύλληψής του, ήρθε στη δημοσιότητα το μανιφέστο του "The great replacement", όπου καταθέτει τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που τον ώθησαν στην διάπραξη των εν λόγω ενεργειών. Λόγω της σκληρής ρητορικής που χρησιμοποιείται και των ευθέων προτροπών σε άσκηση βίας, το σύνολο του διεθνούς δημοσιογραφικού κόσμου χαρακτήρισε το έργο του ως ένα ψυχωτικό παραλήρημα μίσους, ενώ για πολλούς ομοϊδεάτες του θεωρείται σύμβολο αντίστασης του λευκού ανθρώπου ενάντια στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Το πολύκροτο μανιφέστο του Tarrant μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά από τον ανώνυμο χρήστη "Χαλυβδόκρανος Τριεψιλίτης". Για την ανάγνωσή του, πατήστε στην ανωτέρω εικόνα.

Το άρθρο του Αδόλφου Χίτλερ προς τον ελληνικό λαό, δέκα μέρες πριν γίνει Καγκελάριος της Γερμανίας

 

Το παρακάτω άρθρο του Αδόλφου Χίτλερ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Βραδυνή την 20^η Ιανουαρίου 1933, δέκα μέρες πριν το NSDAP ανέλθει στην εξουσία, προκειμένου να γνωστοποιηθούν εν συντομία στον ελληνικό λαό τις θέσεις του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Πέρα από τις γνωστές ιδεολογικές σταθερές του NSDAP, το κείμενο απηχεί εν πολλοίς και το πολιτικό περιεχόμενο της προεκλογικής του επικοινωνίας.

«ΜΑΘΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ Κ. ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Η σημασία του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος ως και η ισχυρά ανάπτυξις του εις σπουδαίο πολιτικό παράγοντα εν Γερμανία δεν έγινε αντιληπτή ταχέως εις το εξωτερικόν. Τούτο οφείλεται κυρίως εις το γεγονός ότι ο γερμανικός τύπος κατά το πλείστον αυτού μέρος πρόσκειται εις το σημερινόν κυβερνητικόν σύστημα, το κρατούν εν Γερμανία, και δια της τακτικής της σιωπής, η οποία επί έτη εφηρμόσθη εκ συστήματος ενόμιζεν ότι θα ηδύνατο επ’ άπειρον να αποκρύψη την σημασίαν της εσωτερικής εξεγέρσεως του γερμανικού έθνους και της πνευματικής του επαναστάσεως, που εξεδηλώθη δια του κινήματος, του οποίου προϊσταμαι. Ούτω, ο κόσμος, που μέχρι τότε ηγνόει την ύπαρξη του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, μόλις μετά τας εκλογάς της 14^ης Σεπτεμβρίου, επληροφορήθη τα κατ’ αυτό και ήρχισε διά να το παρακολουθή μετ’ ενδιαφέροντος διαρκώς αυξανομένου. Αλλά και σήμερον ακόμη δεν υπάρχει ακριβής αντίληψις περί της δυνάμεως του κινήματος και περί των σκοπών τους οποίους τούτο επιδιώκει. Η αυτή περίπτωσις ισχύει και διά την Ελλάδα. Και χάρις των αναγνωστών της εφημερίδος αυτής, θα προσπαθήσω όπως εν βραχυλογία χαράξω τας γενικάς γραμμάς του κινήματός μου, το οποίον προώρισται να παίξη σημαντικόν ρόλον εις την μελλοντικήν εξέλιξην της Γερμανίας και της Ευρώπης.

Ένα προφητικό απόσπασμα από το μανιφέστο του Unabomber

 

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το έργο του Τεντ Καζiνσκι που έμεινε στην ιστορία ως "Το μανιφέστο του Unabomber" (σελ 88-90). Πρόκειται για ένα έργο που αποτέλεσε την ιδεολογική του παρακαταθήκη μετά την πολύκροτη τρομοκρατική του δράση στις ΗΠΑ και την ισόβια κάθειρξη που καταδικάστηκε, ύστερα από 17 χρόνια επικήρυξης. Ένα βιβλίο - δριμύ «κατηγορώ» στη βιομηχανοποιημένη κοινωνία υπέρμετρης τεχνολογικής ανάπτυξης, του οποίου η έκδοση και δημοσίευση αποτέλεσε το αίτημα του Καζίνσκι προκειμένου να παύσει τις τρομοκρατικές του ενέργειες.

Πιο συγκεκριμένα, το κάτωθι απόσπασμα πραγματεύεται το ζήτημα του μετανθρωπισμού. Ένα θέμα το οποίο, αν και εκλαμβανόταν εδώ και χρόνια ως μια εκ των "θεωριών συνωμοσίας που κατακλύζουν το διαδίκτυο", αρχίζει να αποτελεί σήμερα το πιο φλέγον ζήτημα, όσο και αν κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, έχουν επιλέξει να εθελοτυφλούν. Η οπτική μας, βέβαια, επί του θέματος δεν ταυτίζεται σε απόλυτο βαθμό με την οικοαναρχική θέαση του Καζίνσκι που, ορμώμενος από την υλιστική προσέγγιση που χαρακτηρίζει την αριστερίζουσα σκέψη, ερμηνεύει τον μετανθρωπισμό ως έναν μηχανισμό συντήρησης, ελέγχου και διαιώνισης του καπιταλισμού και της βιομηχανοποιημένης κοινωνίας που κατονομάζει με την ορολογία "σύστημα". Σαφώς και χρησιμεύει ως προς αυτές τις σκοπιμότητες, αλλά ενέχει κατ' εμάς βαθύτερες προεκτάσεις που, δεδομένου ότι οι σημερινές καταστάσεις που εκτυλίσσονται ξεπερνούν την κοινή ανθρώπινη λογική, ενέχουν κάποιον απόκρυφο θρησκευτικό χαρακτήρα, ακατάληπτο για τη ρηχή σκέψη του απλού καθημερινού ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση, ο Καζίσνκι, εν αντιθέσει με τις τσιγκολελέτες των Εξαρχείων που αποδέχονται σήμερα αδιαμαρτύρητα την πιο βάναυση και κραυγαλέα παραβίαση των ανθρωπίνων -με την ουσιαστική έννοια του όρου- δικαιωμάτων, εξέφρασε έναν αυθεντικό αναρχισμό.

«Ένας επιπλέον λόγος εξαιτίας του οποίου η βιομηχανική κοινωνία δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί υπέρ της ελευθερίας είναι το ότι η σύγχρονη τεχνολογία είναι ένα ενοποιημένο σύστημα του οποίου τα μέρη αλληλεξαρτώνται. Δε μπορείς να απαλλαγείς από τα «κακά» μέρη της τεχνολογίας και να διατηρήσεις μόνο τα «καλά» μέρη. Ας πάρουμε την σύγχρονη ιατρική, για παράδειγμα. Η πρόοδος στην ιατρική επιστήμη εξαρτάται από την πρόοδο στη χημεία, στη φυσική, στη βιολογία, στην επιστήμη των υπολογιστών και σε άλλους τομείς. Οι προηγμένες ιατρικές αγωγές απαιτούν ακριβή εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας που μπορεί να διατεθεί μόνο από μια τεχνολογικά προοδευμένη και οικονομικά πλούσια κοινωνία. Είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να μεγάλη πρόοδο στην ιατρική χωρίς ολόκληρο το τεχνολογικό σύστημα και όλα όσα το συνοδεύουν.