Σχετικά με τα γεγονότα στη Ν. Φιλαδέλφεια

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η οπαδικη βία είναι ένα "θεσμοθετημένο" φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Και δη στα Βαλκάνια που αποτελεί πτυχή εθνικής κουλτούρας. Το ποιοι την υποδαυλίζουν και επιτρέπουν να διαιωνίζεται, χύνοντας κροκοδειλια δάκρυα για τις επιπτώσεις της, είναι ένα "κοινό μυστικό" που δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Εν προκειμένω όμως, λόγω της γνωστής ναζιστοφοβικης υστερίας που επικρατεί, βλέπουμε για πολλοστή φορά το φαινόμενο των επιλεκτικων θεσμικών αντανακλαστικών και την παρεπόμενη υποκρισία του αντιφασιστικού συρφετού. Αυτά πάνε μαζί άλλωστε στον μεταπολεμικό κόσμο. 

Οι οπαδοί της ΑΕΚ (χωρίς να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβαλι συλλήβδην) τυχαία υπήρξαν θύματα και όχι θύτες, όπως σε άλλες περιπτώσεις. Καταγγέλλουν μάλιστα την αστυνομική αδράνεια, ενώ οι ίδιοι, ελέω αντεξουσιαστικων, υποτίθεται , φρονημάτων, αποτάσσονται τον θεσμό της έννομης τάξης. Δεν αναφερόμαστε βεβαίως στον απλό οπαδό της ΑΕΚ που αγαπά την ομάδα του και της συμπαραστέκεται ευλαβικά, αλλά στους γνωστούς εργολάβους του αντιφασισμου. 

Κινητοποιήθηκε παράλληλα και η εισαγγελία πρωτοδικών μετά το "πρωτόγνωρο" περιστατικό, ζητώντας τη διενέργεια έρευνας για το αν μπορεί να ασκηθεί κατηγορία για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.. Όταν ο χουλιγκανισμός έχει εθνικοσοσιαλιστικό (εντός ή εκτός εισαγωγικων) ιδεολογικό υπόβαθρο πρέπει να συνθλίβεται αμετάκλητα. Όταν όμως έχει αντιφασιστικό ή απολίτικο χαρακτήρα, τότε είναι Τρίτη.. Πετάμε ένα ευχολόγιο περί "συντεταγμένης πολιτείας" και η ζωή συνεχίζεται.

Υγ: Δεν εξετάζουμε την οπαδικη διάσταση του ζητήματος αλλά την αμιγώς πολιτική (στον βαθμό που μπορεί να υφίσταται).