Η αντίθεση του εβραϊσμού στην παγανιστική κοσμοθεώρηση

 

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μετάφραση του συναγωνιστή Nemesis από την ιστοσελίδα Jewish Political Studies Review και καταδεικνύει τη φιλοσοφική διαφοροποίηση δύο αντίθετων κοσμοθεωριών. Της παγανιστικής και της αβρααμικής. Ταυτόχρονα, καθίσταται σαφές και το βιοθεωρητικό υπόβαθρο μίσους που τρέφουν οι εκφραστές των αβρααμικών θρησκειών προς τον εθνικοσοσιαλισμό.

«Στη διαιρεμένη κοινωνία του σήμερα, μια μεγάλη τάση θρησκευτικής και κοσμικής νεο-παγανιστικής έκφρασης έχει ξεπροβάλει και συγκεντρώνει ισχύ. Το αυξανόμενο ενδιαφέρον προς τη φύση είναι ένα κύριο στοιχείο αρκετών ενδείξεων. Εκφράσεις της συμπεριφοράς αυτής συναντούμε σε νεο-παγανιστές, νεο-ναζιστές και σε κάποιους ακραίους σημερινούς περιβαλλοντολόγους. Η αρχαία αυτή απέχθεια για τον παγανισμό, η οποία διαισθάνεται από υποστηρικτές του ιουδαϊσμού, συνδέεται με την ανάγκη αξιολόγησης αυτών των σύγχρονων φαινομένων. Η επιστροφή του παγανισμού αναγκάζει τον ιουδαϊσμό να εστιάσει στον Εβραϊκό Νόμο και την παράδοση, η οποία ανακηρύσσει ότι ο Θεός είναι το κέντρο του κόσμου. 

Η γένεση της παγανιστικής μυθολογίας

 

«Όταν ο κόσμος βρισκόταν στα πρώιμά του χρόνια, οι άνθρωποι κοιτούσαν τα έργα της Φύσης με ένα παράξενο δέος. Φαντάζονταν ότι όλα τα στοιχεία στη γη, στον αέρα ή στο νερό είχαν μια ζωή σαν τη δική τους και ότι κάθε θέαμα που έβλεπαν και κάθε ήχος που άκουγαν, προκλήθηκαν από κάποιο ευφυές ον. Όλοι οι άντρες ήταν ποιητές, όσον αφορά τις ιδέες τους και τους τρόπους έκφρασής τους, αν και είναι απίθανο κάποιος από αυτούς να έγραψε ποίηση. Αυτό ίσχυε για τον Σάξονα στο ψυχρό βόρειο σπίτι του, καθώς και για τον Έλληνα στην ηλιόλουστη νότια χώρα. Όμως, ενώ ο γαλήνιος αέρας και ο καθαρός ουρανός του νότου έτειναν να εξευγενίζουν τις σκέψεις και τη γλώσσα των ανδρών, το τραχύ τοπίο και οι ζοφερές καταιγίδες του βορρά τους έκαναν αγροίκους, τολμηρούς και ενεργητικούς. Ωστόσο, τόσο ο καλλιεργημένος Έλληνας όσο και ο σκληροτράχηλος Σάξονας έβλεπαν τη Φύση με τα ίδια σχεδόν μάτια και υπήρχε μια παράξενη ομοιότητα στον τρόπο σκέψης και ομιλίας τους. Είδαν ότι, σε όλα τα φαινόμενα που συνέβαιναν γύρω τους, υπήρχε ένα προκαθορισμένο σύστημα κανονικότητας, σαν να ελέγχονταν από κάποιον νόμο ή από κάποιο ανώτερο ον. Και επιδίωκαν, με τον απλό ποιητικό τους τρόπο, να ερμηνεύσουν αυτά τα φαινόμενα. Δεν είχαν μάθει ακόμη να μετρούν τις αποστάσεις των άστρων ούτε να υπολογίζουν τις κινήσεις της γης. Η αλλαγή των εποχών ήταν ένα μυστήριο στο οποίο μετά βίας προσπαθούσαν να εισδύσουν. Αλλά μίλησαν για αυτά τα περιστατικά με διάφορους τρόπους και επινόησαν πολλές γοητευτικές ιστορίες με αναφορές σε αυτά, όχι τόσο με σκοπό να ερμηνεύσουν το μυστήριο, όσο να εκφράσουν τις παιδικές αλλά σαγηνευτικές ιδέες τους.

Έτσι, στο νότο, όταν έγινε αναφορά στον ερχομό του χειμώνα και στη θλίψη και τις δυσκολίες εκείνης της εποχής του χρόνου, οι άντρες δεν ήταν ακόμα σε θέση να εξηγήσουν τα αίτια, όπως κάνουν τώρα οι δάσκαλοί μας στο σχολείο. Αλλά μερικές φορές έλεγαν πώς ο Άδης είχε κλέψει την Περσεφόνη (το καλοκαίρι) από τη μητέρα της Δήμητρα (τη γη) και την είχε μεταφέρει, με ένα άρμα που το έσερναν τέσσερα μαύρα κάρβουνα άλογα, στη ζοφερή χώρα των σκιών. Και πώς, με θλίψη για την απουσία της, η Γη ντύθηκε με πένθος και δεν φύτρωσαν φύλλα στα δέντρα ούτε λουλούδια στους κήπους. Και τα ίδια τα πουλιά έπαψαν να τραγουδούν, γιατί η Περσεφόνη δεν υπήρχε πια. Αλλά πρόσθεσαν ότι σε λίγους μήνες η όμορφη κοπέλα θα επέστρεφε για λίγο στη λυπημένη μητέρα της και τότε τα λουλούδια θα ανθούσαν, τα δέντρα θα καρποφορούσαν και τα χωράφια του τρύγου θα ήταν πάλι γεμάτα χρυσά σιτηρά.

Η κοσμοθεώρηση του Πέτρου Βλαστού

 

Γράφει ο Κ.Σ.

Σε αυτό το άρθρο θα καταπιαστούμε με την προσωπικότητα του εξαίρετου λογοτέχνη και ποιητή Πέτρου Βλαστού, ο οποίος έχει λησμονηθεί εν μέρει από ένα μεγάλο μέρος του «χώρου». Ουσιαστικά θα διερευνήσουμε το αν και κατά πόσο ο Βλαστός, ως Φυλετιστής, προσέγγισε τον Εθνικοσοσιαλισμό. Το βέβαιο είναι πως υπήρξε ένας από τους πρώτους Έλληνες διανοητές της νεοελληνικής ιστορίας που μίλησε για τις διαφορές μεταξύ των Φυλών και πρότεινε την ευγονική ως μία απαραίτητη μέθοδο για την εθνική ανάταση.