Richard Nikolaus Coudenhove Kalergi, ο άνθρωπος με τις βυζαντινές αυτοκρατορικές ρίζες που έθεσε τις νόρμες της σημερινής ευρωπαϊκής ένωσης και η σύγκρουση με τον εθνικοσοσιαλισμό.

 

Του Jannis Raftison

To 1995 η Μασονική στοά Quatuor Coronati εκδίδει τιμητικά το έντυπο «Richard Graf Coudenhove – Kalergi (1894 -1972) als Freimauer» «Ο Γκραφ Ριχάρδος Κουντενχόβε Καλλέργη (1894 – 1972) ως Μασόνος», στο οποίο περιγράφει την καταγωγή, την ζωή και τον αγώνα του Kalergi για το όνειρο του, την Πανευρώπη. Του ανθρώπου που έθεσε τις βάσεις του μοντέλου της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1894 στο Τόκυο, γιος της Γιαπωνέζας Mitsuko Aoyama και του Heinrich Coudenhoves. Ο πατέρας του Heinrich, Διπλωμάτης με πόστα σε Αθήνα, Ρίο ντε Τζάνερο, Κωνσταντινούπολη και Τόκυο, μιλούσε 18 γλώσσες και ήταν αριστοκράτης παλαιάς οικογένειας της Ολλανδικής επαρχίας του Βόρειου Μπραμπαντ. Η οικογένεια Coudenhove κατά τους πολέμους της Ολλανδικής ανεξαρτησίας πολέμησε στο πλευρό των Αψβούργων και αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Φλάνδρα και, όταν οι Αψβούργοι εκδιώχθηκαν από το Βέλγιο, ακολούθησαν τον αυτοκράτορα τους στην Βιέννη.

Η τιμητική έκδοση της μασονικής στοάς Coronati για τον αγώνα του Καλλέργη

Η Ολλανδική οικογένεια Coudenhove ενώθηκε με την Ελληνική γενιά των Καλλέργηδων στα μέσα του 19 αιώνα στο Παρίσι με τον γάμο των Παππούδων του Ριχάρδου. Οι Καλλέργηδες ήταν απόγονοι της Βυζαντινής αυτοκρατορικής οικογένειας των Φωκάδων. Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς τον 10ο αιώνα απελευθερώνει την Κρήτη από τους Άραβες και εποικίζει εκ νέου την σχεδόν ερημωμένη Κρήτη με αρχηγό του νησιού έναν από τους συγγενείς του. Αυτό το "κλαδί" των Φωκάδων της Κρήτης τον 13ο αιώνα αποκτά το όνομα Καλλέργη τιμητικά για το «καλό-έργο» της ειρήνης που έκλεισε μεταξύ Κρήτης και Βενετίας ο Αλέξιος Φωκάς, όπως μας ενημερώνει ένας χρονογράφος της εποχής.

Η φιλελεύθερη απάτη

«Ένα φάντασμα πλανάται στην Ευρώπη – το φάντασμα του κομμουνισμού» έλεγε ο Μαρξ στην αρχή του Μανιφέστου. Έναν αιώνα αργότερα αυτό το φάντασμα μετετράπη σε φασματική εικόνα που δεν πρόκειται να ξαναεμφανισθή. Πρέπει σήμερα να βγάλωμε κάποια διδάγματα. Για δεκαετίες ο φιλελευθερισμός χρησιμοποίησε τον κομμουνισμό ως μέσο για να πείσει για την δική του αναμφισβήτητη αξία. Σήμερα που το σοβιετικό σύστημα καταρρέει, αυτός ο τρόπος νομιμοποιήσεως δεν είναι πια εφικτός. Ο φιλελευθερισμός θα μπορεί επιτέλους να κριθεί γι’ αυτό το οποίο είναι.

Βασικά ο φιλελευθερισμός είναι το δόγμα που κάνει το ακαθόριστο άτομο τον θεμέλιο λίθο ολόκληρου του συστήματός του. Στο πολιτικό επίπεδο ο φιλελευθερισμός είναι κατά βάθος αναρχικός: το ιδανικό καθεστώς είναι εκείνο στο οποίο υπάρχει η λιγότερη δυνατή εξουσία. Στο κοινωνικό επίπεδο πραγματοποιεί την ρήξι με την ολιστική αρχή, είτε με το να αρνείται απλά και ξεκάθαρα την έννοια του συλλογικού συμφέροντος, είτε κάνοντάς την να γεννηθή από την θαυματουργή διευθέτηση των ατομικών συμπεριφορών που μεταμορφώνονται από την ορθολογιστική αναζήτηση του περισσότερου συμφέροντος.

Το χρονικό των γεγονότων του Πολυτεχνείου

Το παρακάτω κείμενο αφορά το χρονικό των γεγονότων της 17^ης Νοεμβρίου 1973 και ελήφθη στην ηλεκτρονική μας θυρίδα από τον φίλο του ιστολογίου μας Παναγιώτη Π.. Έναν άνθρωπο που εξακολουθεί με την ανένταχτη παρουσία του και την απείθαρχη αιρετική συμπεριφορά του να βάλλεται από τους ποικίλους βραχίονες του καθεστώτος, αλλά που, όπως απέδειξε σε αρκετές περιστάσεις, ακόμη και στις αίθουσες των δικαστηρίων, δεν αρέσκεται να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του. Στο παρακάτω άρθρο δεν παραθέτει ούτε τη δική του εκδοχή, ούτε μεταφέρει ερμηνείες τρίτων για τα όσα συνέβησαν. Παρουσιάζει τα γεγονότα όπως διεξήχθησαν, βασισμένος σε πηγές αντίθετης ιδεολογικής προέλευσης. Από έναν διωκόμενο και εξοστρακισμένο εκ του ακαδημαϊκού χώρου ερευνητή Μηχανικής.

ΑΝΑΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Γιὰ τὸ «πολυτεχνεῖο» ἄκουσα πρώτη φορὰ ὡς μαθητὴς κάπου γύρω στὸ 1980, ἄν θυμᾶμαι καλά,σὲ μία ἀκαταλαβίστικη καὶ πολύ «κιτς» σχολικὴ ἐκδήλωση. Ἡ εὐχάριστη ἔκπληξη ἦταν ὅτι, μετὰ τὴν ἐκδήλωση, πήγαμε νὰ παίξουμε μπάλα. Σήμερα, στὸ σωτήριο ἔτος 2021, γιὰ ἄλλη μία φορά, ὅπως κάθε χρονιὰ ἀπὸ τὸν καιρὸ ἐκεῖνον, θὰ ἀκούσουμε, μικροὶ και μεγάλοι, τὸ ἴδιο ὡραιοποιημένο παραμύθι. Καὶ λέγω παραμύθι γιατὶ τὰ ὅσα παρουσιάζονται δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα. Ὑπῆρξαν οἱ ταραχὲς τοῦ Νοεμβρίου 1973. Ὑπῆρξαν θύματα. Ὑπῆρξαν καταστροφές. Ποῦ ὅμως σταματοῦν τὰ ψεύδη καὶ ποῦ ἄρχίζει ἡ ἀλήθεια;

Παρέμβαση ενάντια στο αστικό μύθευμα της μεταπολίτευσης

 

Ο εθνικός σοσιαλισμός του James Connolly ως ιδεολογική βάση του IRA

 

Ο Τζέημς Κόννολυ (5 Ιουνίου 1868-12 Μαίου 1916), αποτελεί μία εμβληματική φιγούρα της Ιρλανδικής εθνικής αντίστασης. Παιδί ανθρακωρύχων μεταναστών στη Σκωτία, πέθανε για τις ιδέες του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του Βρετανικού στρατού κατοχής της Ιρλανδίας, μετά την αποτυχημένη Πασχαλινή Εξέγερση του 1916, βάζοντας τις βάσεις, με την θυσία του, για την διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του IRA, λίγα χρόνια αργότερα (1919-1921), που οδήγησε στην δημιουργία της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας. Η πολιτική του σκέψη, αν και βαθιά επηρεασμένη από τον Μαρξισμό, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι υπερβαίνει τη στείρα υλιστική, ταξική ρητορική και τοποθετεί τον εθνικισμό (ή έστω την έννοια της πατρίδας, καθώς ο δικός μας εθνικισμός είναι κατά βάση φυλετικός) στο επίκεντρο. Χαρακτηριστικό αυτής της σκέψης είναι το κείμενο «Socialism and Nationalism», που δημοσιεύτηκε στην εργατική επιθεώρηση Shan Van Vocht και το παραθέτουμε (σε μετάφραση του Γιάννη Νάκου), μιας και παραμένει εξαιρετικά διαχρονικό και επίκαιρο.

Η αντιφασιστική απάτη της 28ης Οκτωβρίου

 

Προ ολίγων ημερών, την 28η Οκτωβρίου, είχαμε την εκλεκτή επέτειο της αντιφασιστικής ακροδεξιάς, κατά την οποία η εθνοπρέζα καθίσταται το λαοφιλέστερο καταναλωτικό προϊόν. Μια μέρα μαζικής υστερίας που ο παρηκμασμένος νεοέλληνας εορτάζει το αόρατο -πλην άκρως αισθητό-  αλυσοδέσιμο του στα δεσμά του σύγχρονου κόσμου και τη συνενοχή του στο σβήσιμο της τελευταίας αναλαμπής. 

Το κυρίαρχο "ιστορικό" αφήγημα, που παρουσιάζεται, εν είδει παραμυθολογίας, υπό το γνωστό ερμηνευτικό σχήμα "οι καλοί και οι κακοί της ιστορίας", θέλει τους κακούς φασίστες του Άξονα να έρχονται "ξαφνικά" στην οικεία του Μεταξά και να καταθέτουν, δια του πρέσβεως Γκράτσι, το γνωστό "ιταμό τελεσίγραφο". Πόσο γνωστό είναι όμως το περιεχόμενο του "ιταμού τελεσιγράφου";