Μια εκ των ρήσεων που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους εν Ελλάδι εθνικιστές είναι η περίφημη φράση του πεζογράφου Στρατή Μυριβήλη ότι ο ενσυνείδητος μπολσεβίκος παύει αυτομάτως να είναι Έλλην. Μια διαπιστωμένη ιστορική πραγματικότητα που κάποιοι οψιμως δείχνουν να αγνοούν. Είναι τα ακροδεξιά κουνάβια που τη μια μέρα συναθροίζονται στον Γράμμο για να γιορτάσουν την ήττα των συμμοριτών - εγκαθίδρυση της αμερικανοκρατιας και την επόμενη, είτε ηδονιζονται με τα σφυροδρέπανα που υψώνουν τα νεοσοβιετικα στρατεύματα του Πούτιν στην Ουκρανία -αποδιδοντας μάλιστα υψηλές τιμές και σε αποθανόντα κομμουνιστή του Καντιροφ- είτε σπεύδουν να καταδικάσουν την πρόσφατη δολοφονία ενός antifa οπαδου, χωρίς καν να γνωρίζουν την πραγματική ταυτότητα του δράστη, απλά και μόνο για να ενώσουν τις φωνές τους με τον συρφετό της πλειοψηφίας. Ενός οπαδού που, κατ' ατυχή γι' αυτόν σύμπτωση υπήρξε θύμα και όχι θύτης στο σκηνικό και, βεβαιότατα, δε θα είχε ανάλογη στάση αν ο αποθανών ήταν εθνικιστής (πολλώ δε μάλλον εθνικοσοσιαλιστής).
Ο αντικομμουνισμός άλλωστε της αστικής ακροδεξιάς ανέκαθεν ήταν κιβδηλος και περιστασιακός. Από τον Ιωάννη Μεταξά που είχε προτείνει επισήμως συγκυβέρνηση στους κομμουνιστές μετά τη μικρασιατική καταστροφή εν ονόματι του αντιβενιζελισμου (στους κομμουνιστές που είχαν χαρακτηρίσει ιμπεριαλιστική την μικρασιατική εκστρατεία και πανηγύρισαν στον Ριζοσπάστη την ατυχή έκβασή της..) και εξόπλισε τους μπολσεβίκους κατά τον ισπανικό εμφύλιο, μέχρι τον Ίωνα Δραγούμη που θεωρούσε τους Σπαρτακιστες της Ρόζα Λούξεμπουργκ ως την "αυγή του μέλλοντος", αιτούμενος μάλιστα να αρθρογραφήσει στην "πατριωτική" φυλλάδα του Ριζοσπάστη.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου