Το στοιχείο της φωτιάς στον πολιτισμό των Αρίων

 

Η φωτιά ήταν ένα σημαντικό και ιερό στοιχείο στον πολιτισμό των Αρίων. Με τη φωτιά κατέστη δυνατή η οικοδόμηση και η δημιουργία των υψηλότερων πολιτισμών. Στο παρόν κείμενο θα εστιάσουμε συγκεκριμένα σε τρεις άριους πολιτισμούς που η φωτιά ενέχει ιερή διάσταση: τον ελληνικό, τον περσικό και τον ινδικό.

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των περισσότερων μελετητών διεθνώς, η φωτιά ταυτίζεται με το στοιχείο του ήλιου, αλλά με τη διαφορά ότι τέλει υπό την κατοχή του ανθρώπου που τη χρησιμοποιεί κατά βούληση. Ο  Άριος πολιτισμός είχε ως βασικό σημείο αναφοράς τον ήλιο που αποτελούσε το ιερότερο ίσως στοιχείο του υλικού κόσμου.

Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, ο θεός της φωτιάς ονομαζόταν Agni. Πολύ σημαντικό μέρος της ινδουιστικής μυθολογίας είναι αφιερωμένο στην Agni. Οι Ινδουιστές έκαναν τις θυσίες για τους θεούς τους μεταχειριζομενοι φωτιά, κάτι που δεν ήταν τόσο συνηθισμένο μεταξύ των Περσών, καθώς η θυσία απαντά σε λιγότερο βαθμό  στον περσικό πολιτισμό. Παρόλα αυτά, η φωτιά ήταν κάτι ιερό για την άρχουσα τάξη των Περσών, η οποία έκανε χρήση φωτιάς για την καύση μόνο των καθαρότερων ξύλων. Όποιος έριχνε οτιδήποτε ακάθαρτο στη φωτιά (όπως πτώμα ζώου) δεχόταν σκληρές κυρώσεις ή ακόμα και θανατική ποινή. Έτσι, λόγω αυτών των εθιμοτυπικων κανόνων, δε μπορούσαν να ρίξουν ούτε τις θυσίες τους στη φωτιά. Στον ινδουισμό, αντιθέτως, βλέπουμε σε ορισμένες περιπτώσεις τις θεότητες να αυτοκτονούν πέφτοντας στη φωτιά της θυσίας. Η φωτιά της θυσίας ήταν, επίσης, το ιερό όπου διεξάγονταν οι συναθροίσεις των λατρευτικών τελετών. 

Οι Έλληνες, από την άλλη πλευρά, είχαν πάντα στα σπίτια τους μια καμινάδα που αντιπροσώπευε την αγάπη, το νοικοκυριό, τη γυναικεία προστασία των σπιτιών και των πόλεων και ήταν σύμβολο της παρθένας θεάς τους, της Εστίας. Εκτός από τον ιερό πυρσό σε κάθε σπίτι -που είχε και οικειακες χρήσεις όπως το ζέσταμα του σπιτιού ή το να φέρνουν τα νεογέννητα μωρά γύρω του- υπήρχε επίσης ένας μεγάλος πυρσός για κάθε πόλη, που αντιπροσώπευε το ίδιο πράγμα αλλά για την ολότητα του πολιτισμού. Κάθε φορά που οι Έλληνες έφταναν σε μια νέα γη, έφερναν μια δάδα για να μεταφέρουν τη φωτιά από την πόλη τους στη νέα γη. Αφού έχτιζαν τον νέο ναό της φωτιάς, άρχιζαν να εγκαθιδρύουν εκεί τη νέα τους αποικία. Οι Πέρσες ήταν γνωστοί, επίσης, για τους τεράστιους ναούς πυρκαγιάς που είχαν οικοδομήσει.

Τις ώρες της ημέρας προσεύχονταν προς τον ήλιο και, μετά τη δύση του, προσευχόντουσαν προς τους ναούς της φωτιάς, καθώς θεωρούσαν τον ήλιο/φωτιά, τη δύναμη του Θεού επί της γης. Άλλα ελληνικά και περσικά φύλα εμφάνιζαν μια ιερή θρησκευτική παράδοση λατρείας της φωτιάς που εκδηλωνόταν στα εθνικά τους αθλήματα. Πιο συγκεκριμένα, αμφότεροι είχαν την παράδοση να μεταφέρουν τη φωτιά με έναν πυρσό από τον κεντρικό ναό πυρόσβεσης στους λαμπαδηδρόμους των συναγωνιζομενων πατρίδων.

Σήμερα, αυτή η Άρια παράδοση έγινε διεθνής και όλοι την εορτάζουν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η φωτιά θεωρήθηκε ως δύναμη του Θεού που δόθηκε στους ανθρώπους. Είτε ως δώρο του Θεού στην αγαπημένη του Άρια φυλή όπως πίστευαν οι Πέρσες, είτε ως κλεμμένο εκ θεών από τον Προμηθέα, όπως πίστευαν οι Έλληνες. Και αυτή η φωτιά ήταν η ιερή ψυχή της δημιουργίας του Άριου πολιτισμού που πάντα έπρεπε να μεταλαμπαδεύεται.